Wednesday 10 April 2013

____ KISAH AKULAH ____





KeSeOrAnGaN...

Aku bukanlah keseorangan. Cuma aku sedikit kesepian. Sampai bila? Ntahlah... Aku tak rasa aku kebosanan kerana aku punyai Allah, mak penawar segalanya. Abah seorang bapa yang menjaga aku sehinggi kini. Aku punyai abang, adik yang sentiasa menemanai aku. Kawan-kawan juga yang sentiasa bersama kau taktala aku kebosanan. Apa ertinya menpunyai kekasih kalau semuanya terabai. Bukan mudah. 


Aku sungguh tenang seorang diri tanpa punyai lelaki bergelar "pakwe". Ha, benar-benar tenang. Sungguh bebas, aku tak terikat dengan siapa-siapa pun. Walaupun semua orang cakap aku sudah berpunyai. Tapi hakikat yang nyata aku tidak mempunyainya lagi, lagilah memiliki. Palsu semua itu. Memang aku punyai teman yang banyak, tapi bukanlah mudah untuk mencari seorang lelaki yang benar-benar jujur dan ikhlas dengan diri aku. Susah! Memang susah sangat-sangat. Malas aku nak mempersoalkannya.


Memanglah dahulu aku punyai dia, namun itu sudah lama terkubur. Yang tinggal hanyalah kenangan lama saja. Aku hanya menjadi teman biasa saja padanya. Ha, tak kisah semua itu. Mungkin bukan jodoh aku yang terbaik. Tanpa memikirkannya lagi, aku terus menjalani kehidupan biasa dan membawa membawa diri pergi jauh dari negeriku. Mungkin dah tertulis aku belajar di Asawara. Aku redha walaupun pada ketika dahulu aku pernah membenci bandar kota raya ini. Tapi hakikatnya sekarang, akulah penghuninya. Ha, begitu pro dan kontra di sini. Hebat dan sungguh mencabar.


Rasa aku, tak salah mencari lelaki yang boleh membimbing aku ke jalan yang lurus. Barangkali suatu hari aku akan bertemu. Amin... Jika benar cinta itu benar kerana Allah, maka biarkanlah ia mengikut aliranNya. Kerana hakikatnya ia bertuankan dari Maha Sang Pencipta. Itulah dia, cinta yang abadi, cinta akan Allah.

                                Untuk aku...

          Apabila lelaki menyatakan aku sombong dan begitu "EGO"
          itu mungkin lebih baik pada aku kerana menandakan
          diri aku sukar untuk didekati.
          Dan aku rasa itulah cara aku manjaga diri aku,
          walaupun aku seorang yang sangat ego.
          Barangkali itulah diri aku yang sebenarnya... 

Apa yang penting aku akan capai cita-cita aku dulu, barulah mengejar cinta yang tak pasti bagi aku. Walaupun aku pernah yakin seseorang itu menjadi milik aku yang sah, rupanya aku sedang bermimpi disiang hari.

Semoga suatu hari nanti aku benar-benar berjumpa dengan lelaki yang benar-benar menghormati aku dan sanggup menerima kekurangan aku yang begitu banyak. Aku memang tidak sempurna, banyak kelemah. Aku hanya insan biasa saja.





Sekian saya dari saya...^___^...  Semoga bertemu kembali...

No comments:

Post a Comment